UKRAINY

24 lutego 2022 r. o godzinie 05:00 UTC z terytoriów Rosji i Białorusi drogą lądową, morską i powietrzną wojska rosyjskie wkroczyły na terytorium Ukrainy.

Od północy (w kierunku Prypeci i Czernihowa), wschodu (przez obwody Donieck i Ługańsk) i południa (przez Krym) trzy grupy armii rozpoczęły „piorunową” ofensywę na wyznaczone przez dowództwo nieprzyjacielskie cele , przełamując obronę Ukrainy.

Odporność ludności, zdolność do organizowania się wyłącznie środkami społeczeństwa obywatelskiego (lub prawie), duch oporu – natychmiastowy i bezbłędny – który panował w siłach zbrojnych, ochotnikach i wszelkiej dobrej woli pozwoliły zrekompensować braki sprzętu, siły roboczej i koordynacji w obliczu nagłego ataku.

Ewakuowaliśmy się w kierunku Lwowa 21 marca, na kilka dni przed wycofaniem się wroga z frontu północnego, dzięki – niech będą błogosławione – katolickim ojcom kościoła czernihowskiego i dwóm ochotnikom, którzy zapewnili norię między Kijowem a Czernihowem za zaopatrzenie miasta podczas oblężenia.

Mam specjalną myśl dla dzieciaka w punkcie kontrolnym na naszej drodze. Miał nowiutki AK47, był dłuższy niż jego klatka piersiowa, był brudny od kurzu drogi, w krótkich spodenkach i podkoszulku i wyglądał na trochę zagubionego. Mam nadzieję, że przeżył i stał się dumnym kozackim wojownikiem, Ukraina będzie potrzebowała jego i wszystkich jego dzieci, aby odrodzić się.