UKRAINY

24 lutego 2022 r. o godzinie 05:00 UTC z terytoriów Rosji i Białorusi drogą lądową, morską i powietrzną wojska rosyjskie wkroczyły na terytorium Ukrainy.

Od północy (w kierunku Prypeci i Czernihowa), wschodu (przez obwody doniecki i ługański) i południa (przez Krym) trzy grupy armii rozpoczęły „błyskawiczną” ofensywę na wyznaczone przez dowództwo wroga cele, oskrzydlając obrona Ukrainy.

Odporność ludności, zdolność do organizowania się wyłącznie środkami społeczeństwa obywatelskiego (lub prawie), duch oporu – natychmiastowy i bezbłędny – który panował w siłach zbrojnych, ochotnikach i wszelkiej dobrej woli pozwoliły zrekompensować braki sprzętu, siły roboczej i koordynacji w obliczu nagłego ataku.

Ewakuowaliśmy się w kierunku Lwowa 21 marca, na kilka dni przed wycofaniem się wroga z frontu północnego, dzięki – niech będą błogosławione – katolickim ojcom kościoła czernihowskiego i dwóm ochotnikom, którzy zapewnili norię między Kijowem a Czernihowem za zaopatrzenie miasta podczas oblężenia.

Mam specjalną myśl dla dzieciaka w punkcie kontrolnym na naszej drodze. Miał nowiutki AK47, był dłuższy niż jego klatka piersiowa, był brudny od kurzu drogi, w krótkich spodenkach i podkoszulku i wyglądał na trochę zagubionego. Mam nadzieję, że przeżył i stał się dumnym kozackim wojownikiem, Ukraina będzie potrzebowała jego i wszystkich jego dzieci, aby odrodzić się.